FRAGMENT: „Wieczna Prawda” Brodi Ashton + KONKURS

Kochani, kilka dni temu do księgarń trafiła trzecia, finałowa część serii Podwieczność – Wieczna Prawda. Jako ambasadorka książki mam dla Was fragment powieści – prolog i pierwszy rozdział. Mam nadzieję, że lektura zaostrzy Wasz apetyt na poznanie tej historii, bo wierzcie mi, takiego zakończenia serii chyba nikt się nie spodziewał! :) Dla ciekawych moja recenzja TUTAJ :)

Wieczna Prawda

Trylogia Podwieczność 

tom 3

Długo wyczekiwane zakończenie bestsellerowej trylogii autorstwa Brodi Ashton, która podbiła serca czytelników na całym świecie dwoma poprzednimi tomami – „Podwieczność” oraz „Podwieczność. Wieczna więź”.

Teraz, kiedy Nikki uratowała Jacka, jedyne czego chce, to być z nim i ukończyć szkołę. Lecz Cole podstępem nakłonił Nikki, by się nim pożywiła, przez co sama rozpoczęła proces przemiany w Wiecznie żywą... co oznacza, że sama niedługo musi pożywić się Dawcą… albo umrze.

Ogarnięta strachem o własne przetrwanie, Nikki i Jack podejmują rozpaczliwą próbę odwrócenia tego procesu za pomocą wszelkich możliwych środków. Nawet Cole, z którym na każdym kroku oczekiwali walki, stał się ich nieoczekiwanym sojusznikiem. Lecz jak długo może to trwać? Żeby przeżyć, Nikki potrzebuje żywić się Cole’em, Cole potrzebuje Nikki, by przejąć tron Podwieczności, a Jack potrzebuje Nikki, która jest dla niego wszystkim… Razem muszą powrócić do Podziemia, by zmienić przeznaczenie Nikki i ponownie uczynić ją śmiertelną. Lecz nie tylko Cole ma plan wobec Nikki: Królowa nie zapomniała o jej zdradzie i pragnie ją zabić. Czy Nikki będzie zmuszona spędzić wieczność w Podziemiu, czy ma w sobie to, czego potrzeba, by raz na zawsze zniszczyć Podwieczność?

W tym oszałamiającym finale trylogii, Brodi Ashton ukazuje wytrzymałość ludzkiej duszy i niezłomną potęgę prawdziwej miłości.

FRAGMENT:

PROLOG

DWA TYGODNIE TEMU

Powierzchnia. Moja sypialnia.

Jack potarł oczy i usiadł na łóżku.

– Czekaj. Co powiedziałaś?

– Podwieczność – odparłam. – Powiedziałam, że chcę ją zniszczyć. Rozwalmy ją. Zrzućmy bombę atomową albo coś. – Moje dłonie zaczęły się trząść.

Jack zerknął na zegarek, po czym wyciągnął do mnie rękę.

– Wróć do łóżka. Wszystko jest w porządku. Tunele nie wrócą po żadne z nas. Już po wszystkim.

Po wszystkim. Nigdy nie będzie po wszystkim. Już nie. Spojrzałam na otwarte okno – to, przez które Cole wyskoczył po tym, jak ukradł mi serce. Jack podążył za moim wzrokiem, zobaczył, że jest otwarte i popatrzył na mnie, jakby dopiero teraz wyczuwając, że coś jest nie w porządku.

– Co się stało, Becks?

– Cole tu był. – Mój głos drżał. – Powiedział, że trzykrotnie pożywiłam się nim w Podwieczności. Powiedział, że dlatego straciłam teraz serce. Zobaczył kompas na moim biurku, zabrał go i… i… – Gwałtownie nabrałam powietrza.

Jack w jednej chwili znalazł się przy mnie i otoczył masywnymi ramionami.

– Cii. Już dobrze. Powoli. Mówisz, że Cole ukradł kompas?

Zacisnęłam powieki.

– Leżał tutaj, na biurku. Powiedział, że to moje serce.

Jack na moment wstrzymał oddech.

– Twoje serce?

Skinęłam głową i odetchnęłam głęboko, po czym zrobiłam to, czego naprawdę się bałam. Chwyciłam jego dłoń i przyłożyłam do mojej piersi – tam, gdzie powinno znajdować się serce – dokładnie w ten sam sposób, w jaki kilka minut temu zrobił to Cole.

Nic. Żadnego bicia.

Mój oddech stał się urywany. Jack przycisnął dłoń mocniej do mojej skóry i przytrzymał ją przez długą chwilę. Krew odpłynęła mu z twarzy.

– Jak…? Dlaczego?

Jego głos zamarł, jakby nie był pewny, o co dokładnie chciał zapytać.

Powróciłam w myślach do ostatniego tygodnia i podróży, jaką odbyłam z Cole’em przez labirynt, żeby uratować Jacka. Następne słowa same spłynęły z moich ust:

– Kiedy szliśmy przez labirynt, by ciebie odnaleźć, bywały sytuacje, kiedy musiałam żywić się Cole’em, żeby przetrwać. – Potrząsnęłam głową. – Powiedział, że przez to, że zrobiłam to trzykrotnie, teraz stanę się Wieczną. A potem powiedział, że są pewne korzyści dla tego, kto posiada serce Wiecznie żywego. Wtedy właśnie… zniknął z kompasem. – Wpatrywałam się w Jacka. – Z moim sercem.

Jack popatrzył na otwarte okno.

– Dlaczego mnie nie obudziłaś?

– Byłeś taki zmęczony. Nie sądziłam też, że jest się czego bać. To był Cole. On… pomógł mi cię uratować. Był… – Moim przyjacielem. Zacisnęłam oczy i zganiłam samą siebie. Mój przyjaciel. Jak mogłam być tak głupia? Tak ślepa? – Oszukał mnie. Sprowadził mnie do Podwieczności tylko po to, żebym się nim pożywiła. Nigdy nie chciał ciebie ocalić. Był nawet zaskoczony, że tu jesteś. Powinnam była się tego spodziewać.

Poczułam, jak kolana uginają się pode mną, lecz zanim osunęłam się na podłogę, Jack mnie podtrzymał.

– Cii. Wszystko będzie dobrze, Becks.

– Musimy ją zniszczyć – powiedziałam. – Podwieczność. Musimy unicestwić ją całą. Boże, jak moja krew może pulsować tak szybko, skoro nie mam serca?

Jack skinął głową i pociągnął mnie w stronę łóżka, na którym usiedliśmy.

– Przemyślmy to. Pierwsze, co musimy zrobić, to odzyskać twoje serce.

Widząc mój oszalały wyraz twarzy, uniósł dłoń.

– Najpierw twoje serce – powtórzył. – Potem, kiedy już będziemy je mieli, pogadamy o rozwaleniu. Obiecuję.

– Dlaczego? – Pociągnęłam nosem. – Co nam da odzyskanie mojego serca?

– Cole najwyraźniej chce go dla jakiejś korzyści. Być może po to, by móc grozić ci, że je złamie.

Potrząsnęłam głową.

– Właśnie o to chodzi. Myliliśmy się co do jego serca. Jego kostki do gitary. Gdybyśmy ją złamali tamtej nocy, wcale by go to nie zabiło. – Wypuściłam powietrze z płuc. – Powiedział mi, że każdy Wieczny ma dwa serca. To z Powierzchni i drugie, z Podwieczności. Złam je oba, a ponownie staniesz się śmiertelny. Właśnie tak kobieta, która zmieniła Cole’a w Wiecznego, odzyskała swoją śmiertelność. Lecz złamanie tylko serca z Powierzchni? – Usilnie starałam się sobie przypomnieć, co to mogło oznaczać. Jedyne, co wiedziałam na pewno, to że Cole’a to nie zabije.

– W takim razie właśnie dlatego go chce. Złamanie tego serca to pierwszy krok do uczynienia cię z powrotem śmiertelną. Nie możesz stać się człowiekiem, skoro to on ma twoje serce. – Jack skrzywił się. – Wciąż nie mogę uwierzyć, że o tym rozmawiamy. Jak on… – Urwał i potrząsnął głową. – Ale sukinsyn.

– To moja wina.

Popatrzył na mnie ostro.

– Becks, nie mów tak.

– To prawda. Zaufałam mu. Błagałam, żeby ze mną poszedł. Zapakowałam się dla niego w prezentowy papier i jeszcze ozdobiłam wielką, czerwoną kokardą.

Przycisnął usta do mojego czoła.

– Na szali było moje życie. Zrobiłbym to samo.

Podniosłam na niego wzrok, na co pochylił głowę i pocałował mnie. W tej jednej chwili jego spokój otulił mnie niczym koc, uciszając wszelkie moje lęki. Jeszcze niedawno nie mogliśmy się pocałować, żebym nie kradła od niego energii. Teraz był to… zwyczajny pocałunek.

Chwila. To był zwyczajny pocałunek.

Gdybym była prawdziwą Wieczną, czy nie byłoby transferu energii? Za każdym razem, kiedy Cole zbliżał do mnie swoje usta, następował między nami nagły przepływ emocji. Czy teraz nie powinno być ze mną podobnie?

Odsunęłam się.

– O co chodzi? – spytał Jack.

– Niczego nie poczułam. Niczego. Nic od ciebie nie wzięłam. Gdybym była Wiecznie żywą, pozbawiłabym cię energii.

Jack odetchnął przez nos.

– Widzisz? Nie możesz być jeszcze Wieczną. Nie może być za późno. Nie jest za późno. Odnajdziemy twoje serce i złamiemy je. Nie jest za późno.

Skinęłam głową, po czym przytuliłam się do niego i schowałam twarz w jego piersi. Może Jack miał rację. Nie czułam się ani trochę inaczej, poza małym faktem, że nie miałam serca. Jednak nawet bez niego wciąż miałam puls. Pocałowałam Jacka, nie kradnąc mu przy tym energii.

Czując ogarniającą mnie ulgę, ponownie uniosłam ku niemu twarz. Może rzeczywiście nie było za późno.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

TERAZ

Powierzchnia. Biblioteka. Dziewięćdziesiąt dziewięć lat do następnego Karmienia.

Uraza, jaką czułam do Cole’a, osiągnęła ekstremalny poziom. Musiało istnieć jakieś konkretne słowo, by opisać to, co do niego czułam, lecz jeszcze go nie znalazłam. Nienawiść to za mało. Nie wyrażała wiecznego aspektu moich uczuć. Nie wyjaśniała jej wykładniczego, rosnącego codziennie ogromu.

Cole kiedyś mi powiedział, że niektóre kary trwają po wsze czasy: Syzyf wtaczał głaz pod górę, żeby ten na koniec z powrotem się stoczył; Prometeusz, któremu orzeł zjadał wątrobę, by następnego dnia odrosła i ponownie została zjedzona... Moja nienawiść do niego była równie nieskończona. Podobnie jak nieśmiertelność.

Usłyszałam, jak Jack poruszył się na krześle.

– Znów wbijasz się w tę spiralę nienawiści? – zapytał.

Otworzyłam oczy i dostrzegłam, jak patrzy na mnie spod osłony lampki na biurku w kącie biblioteki. Odłożył pożółkłą stronę na sporą stertę podobnych kart, z których wszystkie były częścią dokumentów, jakie zabrałam z domu pani Jenkins po tym, jak umarła.

Potrząsnęłam głową, by pozbyć się wspomnienia tego, jak znalazłam ją martwą na kanapie. Cole powiedział mi, że zabił ją Max i pozostali członkowie Dead Elvises. Zbyt dużo o mnie wiedziała, a Cole nie chciał, by do królowej dotarło choć słowo o tym, że Dawca przeżył Karmienie. Nie miałam pojęcia, jak Cole zamierzał przejąć tron, lecz wiedziałam, że liczył na element zaskoczenia.

Dokumenty przed Jackiem to wszystko, co pozostało po pani Jenkins. A ponieważ dwa tygodnie temu Cole zabrał moje serce i zniknął z miasta – jak zawsze, kiedy go potrzebowaliśmy – były jedyną rzeczą, na której mogliśmy się skoncentrować.

– Skąd wiedziałeś, że zaczynam się wkręcać w tę całą spiralę? – spytałam.

Jack zmarszczył brwi.

– Bo mrużyłaś oczy. I trzymałaś dłoń na sercu. Poza tym masz taki wyraz twarzy, jakbyś chciała widzieć czyjąś głowę nabitą na pal.

Sięgnęłam przez szerokość biurka i odsunęłam mu z czoła pasmo brązowych włosów.

– Ty też go nienawidzisz.

Wzruszył ramionami.

– Absolutnie. Lecz staram się skupić moją nienawiść na znalezieniu lekarstwa na twój… stan.

– Właśnie tak mam to nazywać? Stan? Brakuje mi ważnego organu. Nie jestem pewna, czy stan wystarczająco to określa.

– Wciąż jeszcze nie wiemy, czy jesteś Wiecznie żywą. Nie byłaś w stanie się mną pożywić.

Jack miał rację. Od czasu tamtej pierwszej nocy próbowałam się nim karmić, lecz nic się nie wydarzyło. Czy możliwe było, żeby Cole ukradł moje serce, a ja wciąż pozostałam człowiekiem?

Gdyby Cole tutaj był, zapytałabym go, lecz zdążył już wyjechać z zespołem. I – najprawdopodobniej – z moim sercem.

Razem z Jackiem przez trzy noce czatowaliśmy przed jego mieszkaniem, dopóki w internecie nie natknęliśmy się na wpisy o koncercie Dead Elvises w Milwaukee. Od tamtej pory go nie było.

– Mogę mówić szczerze? – zapytałam.

– Masz na myśli, czy możesz powiedzieć coś pesymistycznego – poprawił mnie Jack.

– Prawda. Pesymizm. Ostatnio wydaje się, jakby były jednym i tym samym.

Jack westchnął.

– Mów.

– Przejrzeliśmy już wszystkie papiery. Tysiące razy. Niczego nie znaleźliśmy.

Jack wskazał na jeden z dokumentów, który czytał.

– Właściwie, to ten zawiera instrukcję, jak zostać Cieniem. Najwyraźniej, jeśli wystarczająco długo jesteś Wiecznym, lecz z jakiegoś powodu opuściłeś Karmienie, zmieniasz się w Cień.

Opuścić Karmienie. Znałam tylko jednego Wiecznego, który to zrobił. Myślami wróciłam do podróży przez Podwieczność.

– Przyjaciel Cole’a, Ashe, opuścił Karmienie. Wyglądał, jakby był stworzony z dymu. Być może właśnie stawał się Cieniem. – Potrząsnęłam głową. – To bez znaczenia. Instrukcja tego, jak zostać Cieniem, w niczym mi nie pomoże.

– Nigdy nie wiesz, co ci pomoże. Będziemy szukać dalej. – Przewrócił kilka kolejnych kartek, po czym podniósł jedną z nich. – Tutaj jest coś o lśniącym kamieniu. Może to będzie coś oznaczać. Coś, co będziemy mogli zanieść do profesora Spearsa.

Przewróciłam oczami i wyjrzałam przez okno. To również zrobiliśmy. Poszliśmy do profesora Spearsa. Kiedyś był już w stanie nam pomóc – gdy rozszyfrował antyczną bransoletkę i powiedział nam, że serce Cole’a to przedmiot.

W zeszłym tygodniu poszliśmy do jego biura i powiedzieliśmy mu prawdę o Cole’u, o mnie, moim brakującym sercu i fakcie, że teraz byłam Wieczną. Oskarżył nas, że robimy mu ogromny kawał. Jeszcze chwila, a kazałby nas wyrzucić z budynku. Mieliśmy z nami bransoletkę Meredith, lecz to niczego nie dowodziło. Nie sądziłam też, żeby dokumenty o lśniącym kamieniu zrobiły jakąkolwiek różnicę. Czułam frustrację, że nie mogłam sprawić, by zrozumiał.

– Profesor Spears nie może być jedynym, który coś o tym wie – powiedział Jack.

– Nie jest, ale ludzie, którzy naprawdę posiadają jakąś wiedzę – Córy Persefony, albo sami Wiecznie żywi – nie są zbyt rozmowni. – Przez okno wpatrywałam się w drugą stronę ulicy i miejski park. Matka i ojciec na zmianę huśtali swoje małe dziecko, jakiś mężczyzna rzucał frisbee swojemu psu, grupa dziewczynek bawiła się w berka, ciesząc się błękitnym niebem nadchodzącego lata. Ja jednak skupiałam się na matce i ojcu. Czy Jack i ja kiedykolwiek się razem zestarzejemy? Czy ja kiedykolwiek się w ogóle zestarzeję?

– Becks, popatrz na mnie – powiedział Jack.

Odwróciłam się do niego.

– Znajdziemy sposób, by cię uratować.

Uśmiechnęłam się.

– Spójrz na mnie. Nie potrzebuję ratunku. Po prostu nigdy się nie zestarzeję. A za dziewięćdziesiąt dziewięć lat, kiedy przyjdzie kolejne Karmienie, opuszczę je i umrę. Nie jestem Wieczną długo, więc nie zmienię się w Cień. Mamy więc dziewięćdziesiąt dziewięć lat.

Było jednak coś, o czym mu nie powiedziałam. Dzień po tym, jak Cole ukradł moje serce, zaczęłam słabnąć. Od tamtej pory uczucie to coraz bardziej rosło. Jednak nie chciałam straszyć Jacka.

Jack wyciągnął rękę przez szerokość biurka i dotknął mojego policzka. Zaskoczyło mnie, że dosięgnął tak daleko, lecz z drugiej strony wyszedł z Tuneli o wiele wyższy i generalnie większy niż wcześniej. To miało wpływ na zasięg jego ramion.

– Może to ciebie trzeba ratować – powiedziałam.

Jack uniósł brew.

– A niby dlaczego?

– Bo wróciłeś z Tuneli większy. I wyższy. A kto jeszcze rośnie w wieku osiemnastu lat?

Jack zacisnął usta i opuścił dłoń.

– Nikt jeszcze od tego nie umarł.

– Tak, lecz był jeden chłopak w Indianie, który umarł od robienia zbyt wielu brzuszków.

Jack wygiął usta w uśmiechu.

– Teraz po prostu zmyślasz.

– W Podwieczności nic nie jest takie, jakie się wydaje. Fakt, że tam stałeś się większy…

– Teraz nie będziemy się też martwić domysłami. Nie wiem, dlaczego wróciłem stamtąd większy, lecz przynajmniej mam wszystkie najważniejsze organy. – Ponownie sięgnął przez stół, lecz tym razem wskazał pod mój obojczyk. – Możesz powiedzieć, że jestem samolubny – a jestem kompletnie samolubny, jeśli chodzi o ciebie – ale chcę ciebie. Całej ciebie. Razem z twoim sercem.

– Masz moje serce.

– Tylko metaforycznie.

– Jeśli chcesz odpuścić sobie metafory, to możesz mieć moje ręce – powiedziałam.

Uśmiechnął się i objął palcami moje nadgarstki, po czym uniósł moje dłonie do ust i ucałował każdy z moich palców.

– A co jeszcze mogę mieć? – spytał.

– Hmm – mruknęłam, wciąż koncentrując się na tym, jak jego usta delikatnie dotykały mojej skóry. – Moje łokcie. Na dobrą sprawę je też mogę dorzucić.

Puścił moje nadgarstki i chwycił mnie za łokcie.

– Skoro mam twoje łokcie, muszę mieć też resztę twoich ramion.

– Sądzę, że możemy nad tym ponegocjować.

Z szerokim uśmiechem, wstał i pociągnął mnie do najbliższego kąta, za regał z książkami. Delikatnie prowadził mnie, dopóki plecami oparłam się o ścianę, po czym przeciągnął dłońmi po moich rękach, łokciach, aż w końcu objął nimi moją szyję. Zerknęłam za niego, by upewnić się, że nikt nas nie widzi, lecz wtedy odsunął kołnierzyk mojej koszuli i dotknął ustami mojego barku. Przestało mnie obchodzić czy ktokolwiek nas widzi. Zadrżałam.

– Uhm, nie było mowy o ramionach – powiedziałam dziwnie bez tchu.

– Przepraszam – odparł. – Trochę mnie ponosi, gdy rozmawiam o łokciach i tego typu rzeczach.

Przechyliłam głowę, żeby miał lepszy dostęp do mojej szyi.

– Tylko poczekaj, aż ci powiem o kolanach.

Przesunął wargi na moje usta i minęło trochę czasu, nim byłam w stanie ponownie o nich pomyśleć.

Cichy dźwięk wibracji oderwał nas od siebie i pozwolił nam złapać oddech. Jack wyciągnął swój telefon i zerknął na wyświetlacz.

– To wiadomość od Jules. Ona i Tara Bolton chcą wiedzieć, czy piszemy się na koncert. Najwyraźniej Martwi dają niezapowiedziany występ w Salt Lake.

Otworzyłam szeroko oczy.

– Cole z powrotem jest w mieście. A to znaczy…

– To znaczy, że mamy plany na wieczór. – Chwycił mnie za ręce i spojrzał mi w oczy. – Cole nigdy nie zostawiłby twojego serca w innym mieście. Nie ryzykowałby tak dużego dystansu. A nie sądzę, że odważy się zabrać je ze sobą na koncert. Założę się, że jest teraz w jego mieszkaniu. A to znaczy, że dzisiaj odnajdziemy twoje serce.

* * * 

I czas na KONKURS! Tak, dawno nie było u mnie konkursów (w sumie ostatni zorganizowałam przed przeprowadzką do UK, zgroza!), Do wygrania dwa świeżutkie egzemplarze Wiecznej Prawdy! Co należy zrobić? Wejść na mojego FACEBOOKA i postępować według wskazówek w regulaminie konkursu. 

Powodzenia! <3

Książki, które wzbogaciły moją mini biblioteczkę

Wczoraj wybrałam się do Londynu, by spotkać się z moją kumpelą. I przy okazji odebrać przesyłkę, którą przekazała jej dla mnie moja mama. A było w niej pięć nowiutkich, pachnących książek. I choć wciąż nie przeczytałam tych lektur, które pojawiły się w poprzednim stosiku, już zacieram rączki na poniższe tytuły. Zwłaszcza, że z jednym z nich chyba spędzę dzisiaj całą noc xD

Jedyne wspomnienie Flory Banks – wiele pozytywów na temat tej powieści pojawiło się w sieci, a ja wciąż byłam jakaś taka sceptyczna. Aż w końcu Panna Indyviduum napisała taką recenzję, że nie wytrzymałam i od razu zamówiłam powieść Emily Barr. Obym się nie zawiodła :P

Eva, Teva i więcej Tev – wygrana w konkursie na blogu Herbatka z książką. Dziękuję! Trochę się boję tej książki, bo oczekiwania są ogromne xD 

Pieśń Jutra – na razie przede mną Zakon Mimów, ale mam w planie skompletować całą serię, więc nie było sensu odkładać na później zakupu trzeciej części!

Szóstka wron – tak bardzo kocham tę książkę (o czym przekonacie się czytając moją RECENZJĘ), że nie mogłam sobie odmówić posiadania tej serii w wersji papierowej. Wygląda absolutnie obłędnie *_* 

Królestwo kanciarzy – z tą książką zamierzam spędzić dzisiejszą noc. Wydanie jest magiczne, piękne i w ogóle WOW, i mam przeczucie, albo raczej pewność, że historia mnie nie zawiedzie. Kazie Brekker, nadchodzę! <3

Poza przesyłką z Polski, kupiłam także książki w angielskim Lidlu – pięć części bajek Beatrix Potter z serii The Peter Rabbit Library. Wszystkie wydane są cudownie i posiadają ilustracje z oryginalnych, pierwszych wydań bajek. Tak więc: Peter Rabbit z ilustracjami z 1902, Jemina Puddle-Duck z ilustracjami z 1908, The Flopsy Bunnies z ilustracjami z 1909, Benjamin Bunny z ilustracjami z 1904 oraz Squirrel Nutkin z ilustracjami z 1903 roku! O tych książeczkach jeszcze będę pisała na instagramie, pojawią się także zdjęcia zawartości, bo naprawdę jest na co popatrzeć ;)

Na razie koniec książkowych zakupów. W październiku wybieram się w odwiedziny do Polski i na pewno będę na krakowskich targach, zatem wtedy będę mogła zaszaleć xD A póki co dobrze by było przeczytać to, co już mam na półkach, prawda? 

A Wy czytaliście którąś z powyższych książek? Jak wrażenia?

„Szóstka wron” Leigh Bardugo

Szóstka wron to pierwsza część dwutomowej serii autorstwa Leigh Bardugo. Z twórczością pisarki spotkałam się po raz pierwszy kilka lat temu, gdy w moje ręce wpadła powieść Cień i Kość, a później Szturm i Grom, czyli dwie pierwsze części trylogii Grisza. Obie książki zrobiły na mnie niemałe wrażenie, zwłaszcza pierwszy tom, którym autorka pokazała, iż posiada niesamowitą wyobraźnię, lekkie pióro i talent do tworzenia niesamowicie wciągających historii. I choć finał serii Grisza wciąż przede mną, nie wahałam się ani chwili, by sięgnąć po jej nową opowieść osadzoną w tym samym świecie. I wiecie co? ZAKOCHAŁAM SIĘ!

Akcja Szóstki wron dzieje się wiele lat po wydarzeniach z Griszy, choć w innej części wykreowanego przez Leigh świata. Główny bohater powieści, a przy tym głowa gangu z Ketterdamu, Kaz Brekker, dostaje propozycję wzbogacenia się ponad wszelką miarę, jeśli wykona niemożliwe zadanie. Perspektywa bogactwa skutecznie go do tego przekonuje, musi jednak obmyślić plan doskonały oraz zebrać ekipę, która nie zawaha się podjąć tej niebezpiecznej, może nawet samobójczej misji. 

źródło

Autorka ma talent do obrazowego ukazywania wydarzeń i miejsc, zatem Ketterdam można sobie bardzo łatwo wyobrazić, podobnie jak i jego mieszkańców oraz wszystkie ciemne zaułki. Narrator wszechwiedzący przedstawia wydarzenia z punktów widzenia różnych bohaterów – każdy rozdział opatrzony został imieniem jednej z postaci i pokazuje historię z jej perspektywy. Na początku akcja jest spokojna, by z każdym kolejnym rozdziałem i rozwojem wypadków nabierać tempa i nieubłaganie kierować czytelnika do zaskakującego i dramatycznego finału. Finału, który pozostawił mnie dosłownie z rozdziawioną gębą.

Najmocniejszą stroną Szóstki wron są bohaterowie, choć nie ukrywam, że początkowo miałam obawy co do ich wieku. Niepotrzebnie! Niesamowicie wykreowane postaci zachwycają i przerażają jednocześnie – są żywi, pełni skrajności, zaskakujący. I choć to ledwie nastolatkowie – najstarszy z nich ukończył osiemnaście lat – czytelnik nie uświadczy ze strony Szumowin młodzieńczych zachowań, miłosnych rozterek czy dziecinnych zagrywek. Bohaterowie musieli bardzo szybko dorosnąć i nauczyć się żyć w świecie pełnym niebezpieczeństw. Najlepszym przykładem jest tutaj postać głównego bohatera, Kaza. Jego kreacja jest po prostu GENIALNA! Kaz zaskakiwał mnie dosłownie na każdym kroku! W zasadzie każdy z tytułowej szóstki niesie swój bagaż doświadczeń i przeszłości, która go ukształtowała. Wszystkich pokochałam całym sercem, bez wyjątków!

Powiem tak: Szóstka wron jest po prostu NIESAMOWITA. Dawno nie zżyłam się tak bardzo z bohaterami. Wszystkimi! Przerzucając kolejne strony powieści, mój podziw dla autorki rósł i rósł, a obawa o losy bohaterów była wręcz nie do zniesienia. Ja po prostu byłam tam – z Kazem, Inej i resztą Wron – na niewykonalnej i samobójczej misji! I przeżywałam ich przygody jakby byli moimi najlepszymi przyjaciółmi, dopingując im ze wszystkich sił. Finał okazał się oszałamiający. Po prostu MIAZGA. Nie wiedziałam, co ze sobą zrobić, gdy dotarłam do ostatniego słowa. Byłam taka zła na autorkę! I choć walczę ze sobą, by nie sięgnąć od razu po Królestwo kanciarzy, wiem, że ta walka jest z góry przegrana. Kochani, czytanie takich książek to coś więcej niż przyjemność. Tego się nawet nie da opisać słowami. Jestem totalnie, definitywnie i absolutnie zakochana w Szóstce wron, nie odnajduję w tej opowieści ani jednego mankamentu! Jak dla mnie każdy powinien dać tej serii szansę – nawet jeśli nie znacie trylogii Grisza, śmiało sięgnijcie po Szóstkę wron. Jestem pewna, że się nie zawiedziecie! To GENIALNA historia, w której PEŁNOKRWIŚCI bohaterowie ROZKOCHUJĄ w sobie czytelnika bez pamięci i pozostają z nim już NA ZAWSZE. Takie książki po prostu kocham. I takie chcę czytać! POLECAM!

Tytuł oryginalny: Six of Crows

Seria: Six of Crows #1

Ilość stron: 496

Data wydania: 28 września 2016

Tłumaczenie: Małgorzata Strzelec i Wojciech Szypuła

Wydawca: MAG

Opis wydawcy: KLIK

Moja ocena:

„Wybrańcy” Kristin Cashore

Są takie książki, do których zbieramy się latami, choć wszystkie znaki na niebie i ziemi mówią wyraźnie, że będzie to lektura dla nas idealna. Tak właśnie było z Wybrańcami od Kristin Cashore. Kumpela poleciła mi ten tytuł po tym, jak kilka lat temu sięgnęłam i pokochałam całym sercem Trylogię Moorehawke od Celine Kiernan. Uwielbiam przygodowe fantasy ze zgrabnie wplecionym wątkiem romansowym. Okazało się, że Wybrańcy, pierwsza część trylogii Siedmiu królestw, faktycznie jest książką napisaną specjalnie dla mnie. Bo podobało mi się w niej w zasadzie wszystko. Może z wyjątkiem tego, że tak szybko ją przeczytałam. 

Katsa jest Obdarzeńcem – posiada Dar zabijania i z tego powodu staje się cennym nabytkiem w szeregach króla Randy, który prywatnie jest wujem dziewczyny. Bohaterka jest skutecznym zabójcą, ale z każdym kolejnym zadaniem coraz bardziej przeszkadza jej okrucieństwo władcy i po cichu buntuje się przeciwko jego rozkazom. Kolejna misja stawia przed nią jednak dużo poważniejszy problem. Oto będzie musiała stawić czoła nie tylko wujowi i spiskowi, który może zatrząść siedmioma królestwami, ale także własnemu sercu i temu, kim jest naprawdę.

Wybrańcy to powieść dynamiczna i niesamowicie wciągająca, a przy tym napisana lekkim, barwnym językiem. Autorce udało się przedstawić stworzony przez siebie świat w sposób, który nie nudził i nie wymagał wprowadzenia przez narratora dłużących się opisów. Wykreowani bohaterowie są wręcz wspaniali – żywi, pełnokrwiści, realni. Katsę polubiłam od pierwszej chwili, ale moje serce bezsprzecznie i nieodwołalnie skradł książę Po – nie wiem, kiedy dokładnie mnie oczarował, ale z perspektywy czasu wiem, że to było nieuniknione. I choć mogłabym na ten temat napisać co najmniej trzy akapity, musi Wam wystarczyć moje zapewnienie, że to świetnie przedstawiony bohater męski. I warto go poznać. 

Akcja w Wybrańcach od samego początku jest bardzo dynamiczna, by z każdą kolejną stroną nabrać jeszcze szybszego tempa. Autorka zmusza czytelnika do uważnego śledzenia wszystkich wątków, by móc ustalić – razem z bohaterami – kto stoi za spiskiem mogącym skłócić królestwa. Cashore przede wszystkim skupia się na doświadczonej przez los bohaterce, która musi odnaleźć swoje prawdziwe „ja”. Nie ukrywam, że śledziłam losy Katsy i Po z zapartym tchem i każde niebezpieczeństwo na ich drodze sprawiało, że moje serce zamierało. Jest w tej książce coś, co nie pozwala się od niej oderwać nawet na sekundę. Emocje! I choć z zamierzenia miała być to powieść dla młodszej młodzieży, także starsi fani przygodowego fantasy odnajdą w niej coś dla siebie (czego jestem dobrym przykładem). Może dlatego tak trudno uwierzyć, że Wybrańcy to debiut Kristin Cashore! To naprawdę kawał dobrej literatury, która angażuje odbiorcę całkowicie, nie dając mu odpocząć nawet na chwilę, by ostatecznie zaskoczyć nieprzewidywalnym finałem. Po skończeniu lektury chciałam więcej i więcej. Okazało się, że prawie 500 stron powieści spod pióra Cashore to dla mnie za mało!

Niestety kolejna część serii, Iskra, nie przypadła mi już tak bardzo do gustu. Iskra opowiada o wydarzeniach na długo przed akcją Wybrańców. Bohaterka sequela niestety nie zdołała mnie porwać swoją historią. Warto podkreślić, że warsztat autorki się nie zmienia, zatem należałoby za niepowodzenie kontynuacji winić chyba jedynie pomysł na fabułę. Tym bardziej więc żałuję, że polski wydawca nie zdecydował się na zakończenie serii – ostatni tom, w którym wracamy do czasów Katsy, nie zagościł na półkach polskich księgarni, tym samym odbierając fanom możliwość spotkania się ze starymi przyjaciółmi. Mimo to z całego serca polecam Wam Wybrańców – na upartego można tę opowieść traktować jak zamkniętą historię. ;) 

Tytuł oryginalny: Graceling
Seria: Graceling #1
Ilość stron: 495
Data wydania: 2011
Tłumaczenie: Krystyna Chodowska
Wydawca: Nasza Księgarnia
Opis wydawcy: KLIK

Moja ocena:

Nowości maja i zapowiedzi czerwca, czyli co bym chciała przeczytać!

Przeglądam ostatnio wszystkie zestawienia nowości i zapowiedzi wydawniczych, i jestem nieco oszołomiona! Tyle cudownych lektur pojawia się (albo pojawi) na rynku, że już sama nie wiem, co zamawiać, a z jakimi tytułami się wstrzymać do krakowskich targów (na których mam zamiar się pojawić). Jak tak dalej pójdzie, to do października uzbiera się lista co najmniej osiemdziesięciu tytułów do kupienia xD  Dziś wybrałam tylko kilka z tych, które chciałabym dorwać. Może znajdziecie tu także coś dla siebie :)

 NOWOŚCI

10 maja 2017

Tysiąc odłamków ciebie 

Claudia Gray

Jaguar

Tysiąc żyć. Tysiąc możliwości. Jedno przeznaczenie.

Marguerite Caine dzięki swoim rodzicom – wybitnym fizykom – od dziecka poznaje najśmielsze teorie naukowe. Najbardziej zdumiewający wśród nich jest najnowszy wynalazek jej matki, urządzenie nazwane Firebirdem, pozwalające na podróż do równoległych wymiarów.

Gdy ojciec Marguerite zostaje zamordowany, wszystkie poszlaki wskazują na jedną osobę – Paula Markova, błyskotliwego, ale enigmatycznego asystenta jej rodziców. Zanim dosięgnie go ramię sprawiedliwości, Paul ucieka do innego świata. Nie bierze jednak pod uwagę determinacji Marguerite.

Z pomocą Theo, drugiego asystenta rodziców, Marguerite ściga Paula poprzez różne wymiary. W każdym świecie, do którego przeskakuje, spotyka inną wersję Paula, co sprawia, że zaczyna wątpić w jego winę i przestaje dowierzać własnemu sercu. Już niebawem wplątuje się w romans równie niebezpieczny, jak i kuszący.

24 maja 2017

Do zobaczenia nigdy

Eric Lindstrom

YA!

Zaskakujący debiut literacki o niewidomej nastolatce.

Zasada numer 1: nie traktuj jej inaczej tylko dlatego, że jest niewidoma.

Zasada numer 2: jeśli ją oszukasz, nie będzie drugiej szansy.

Parker Grand jest niewidoma. Straciła mamę w wypadku samochodowym, jej ojciec popełnił samobójstwo a Scott – były chłopak – zawiódł zaufanie. To całkiem sporo jak na jedną nastolatkę… Parker stara się być twardą dziewczyną. Kiedy nie biega swoją ulubioną trasą biegową, zajmuje się sercowym wsparciem i udzielaniem porad życiowych nieco zagubionym szkolnym przyjaciołom. Robi wszystko, żeby nie płakać, ale nie może już dłużej udawać, że nic złego się nie stało. Szczególnie, że kiedy w końcu zrozumie, co tak naprawdę przytrafiło się jej ojcu i dlaczego Scott tak się zachował, odkryje prawdę o tym, że nie wszystkie rzeczy są takimi, na jakie wyglądają…

Wzruszająca, szczera i mocna opowieść o przyjaźni, dorastaniu, tolerancji i żałobie po stracie, która może przynieść tylko ukojenie.

ZAPOWIEDZI

5 czerwca 2017

Początek wszystkiego

Robyn Schneider

Otwarte

Ezra Faulkner jest gwiazdą swojej szkoły: popularny, przystojny i dobrze zbudowany. Miał nawet zostać królem balu maturalnego. Ale to było zanim... Zanim dziewczyna go zdradziła, auto roztrzaskało mu kolano, jego dobrze zapowiadająca się kariera sportowa legła w gruzach, a przyjaciele zdobyli się jedynie na to, aby wysłać mu do szpitala kartkę z życzeniami szybkiego powrotu do zdrowia.

Cassidy Thorpe to dziewczyna inna niż wszystkie. Zjeździła kawał świata, nocą wykrada się z gitarą na dach internatu, tańczy tak, jakby krótka chwila miała trwać wiecznie, i zna naprawdę dziwne słowa.

Spotkanie tej dwójki jest przypadkowe, ale zmieni ich życie na zawsze. Cassidy wciąga Ezrę do swojego niesamowitego świata, w którym nie ma końców – są tylko nowe początki.

8 czerwca 2017

Światło nie może zgasnąć

Diane Chamberlain

Prószyński i S-ka

Czy warto strzec tajemnic za wszelką cenę?
Czy zemsta przynosi ulgę?
Czy można wybaczyć zdradę?

Doktor Olivia Simon kończy właśnie dyżur na pogotowiu. Mąż czeka na nią ze świąteczną kolacją. Od miesięcy między nimi się nie układa. Ona stara się ratować swoje małżeństwo, ale Paul nie ukrywa swojej fascynacji artystką Annie O’Neill.

Olivię zatrzymuje jednak w pracy nagły przypadek. Kobieta postrzelona w klatkę piersiową, w której lekarka rozpoznaje piękną Annie O’Neill. Stan rannej jest krytyczny, dlatego Olivia decyduje się na natychmiastową operację. Mimo to Annie umiera. Czy Olivia zrobiła wszystko, by ją uratować? To pytanie zadaje jej Paul, obsesyjnie zakochany w Annie. O to zapyta ją także Alec O’Neill, który widział w Annie idealną żonę i matkę. A czy sama Olivia pewna jest odpowiedzi? Stara się podążać śladami swojej rywalki, by zrozumieć fascynację swojego męża. Annie dopiero po śmierci pozwala bliskim zrozumieć, jaka była naprawdę. Poznają jej pilnie strzeżone tajemnice, które odmienią ich życie na zawsze.

12 czerwca 2017

Lokatorka

JP Delaney

Otwarte

Emma już nie mieszka przy Folger Street 1, na jej miejsce wprowadza się Jane. Obie lokatorki, obecna i była, są do siebie bardzo podobne: kolor włosów, rysy twarzy, pragnienie rozpoczęcia wszystkiego od nowa. Ultranowoczesne mieszkanie wymaga dostosowania się do surowych reguł narzuconych przez właściciela, ale wydaje się idealne do porządkowania życiowego chaosu. Kobiety łączy coś jeszcze – enigmatyczna więź z właścicielem apartamentu. Jednak po pewnym czasie obok pożądania pojawia się niepewność i niepokój.

Co różni Emmę i Jane? Emma już nie żyje, Jane jeszcze tak.

14 czerwca 2017

Miłość, która przełamała świat 

Emily Henry

YA!

Zaryzykować przyszłość, zanurkować w nieznane i zdobyć wymarzoną miłość.

Natalie spędza lato w swoim rodzinnym miasteczku w Kentucky. To ostatnie tak leniwe wakacje przed rozpoczęciem studiów. Dzień za dniem toczy się bez żadnych ciekawych wydarzeń, dopóki dziewczyna nie zacznie obserwować dziwnych rzeczy. Zielone drzwi do jej pokoju nagle stają się czerwone, znika ogród, który rozciągał się obok przedszkola. W miejscu miasteczka znikąd pojawiają się wzgórza. Natalie czuje, że dzieje się cos niepokojącego.

Wtedy odwiedzą ją sympatyczna ale tajemnicza postać, którą ostrzega: „masz tylko trzy miesiące, aby go uratować„. Następnej nocy Natalie spotyka na boisku szkolnym pięknego chłopca imieniem Beau, a czas i przestrzeń przestają dla niej istnieć. Istnieją tylko Natalie i Beau…

Przepiękna opowieść o słodko-gorzkim końcu dzieciństwa gdy marzymy nie tylko o naszej przyszłości, lecz także o tysiącach dróg, którymi nie odważyliśmy się podążyć.

14 czerwca 2017

Odległość między tobą a mną 

Jennifer E. Smith

Bukowy Las

ODLEGŁOŚĆ MIĘDZY DWOJGIEM LUDZI LICZY SIĘ W EMOCJACH, A NIE W KILOMETRACH

Owen mieszka w suterenie. Lucy na dwudziestym trzecim piętrze. Ale kiedy podczas fali upałów w Nowym Jorku wysiada prąd, odnajdują się po raz pierwszy: w windzie, która utknęła pomiędzy dziewiątym a dziesiątym piętrem. Oczekując na pomoc, zaczynają ze sobą rozmawiać…

Krótki spędzony wspólnie czas odciska piętno. Choć los rzuca ich do Edynburga i San Francisco, do Pragi i do Portland, nie potrafią strząsnąć z siebie wspomnienia wspólnych chwil. Lucy i Owen doświadczają radości – oraz bólu – pierwszej miłości, a ponieważ sami nie mogą przemierzać świata tam i z powrotem, powierzają to zadanie kartkom pocztowym.

Udając się w osobne podróże w poszukiwaniu domu, przekonują się, że czasem to osoba, a nie miejsce sprawia, że zarzucamy gdzieś kotwicę.

14 czerwca 2017

Bad Mommy. Zła Mama 

Tarryn Fisher

SQN

Wciągający, pełen intryg thriller psychologiczny

Jolene i Darius Avery są szczęśliwą parą i rodzicami kilkuletniej Mercy. Pewnego dnia do sąsiedniego domu wprowadza się tajemnicza Fig. Szybko zaskarbia sobie sympatię młodego małżeństwa i staje się najbliższą przyjaciółką Jolene.

Z czasem zachowanie Fig staje się coraz bardziej niepokojące – kobieta gromadzi w domu rzeczy identyczne jak u przyjaciółki, kupuje takie same ubrania, a na Instagramie publikuje zdjęcia Dariusa. Czy prawdziwym obiektem jej zainteresowania jest Jolene, jej przystojny mąż, czy mała Mercy? A może chciałaby mieć ich wszystkich?

Tarryn Fisher nakreśliła niezwykle intrygujące portrety psychologiczne bohaterów. W jakim stopniu ich motywacje są szczere? A może wszystko, co pokazują otoczeniu, to perfekcyjnie wyreżyserowany spektakl?

Najnowsza książka autorki bestsellerowych powieści „Margo”, „Never never” i „Mimo moich win”.

* * *

I jak, skusicie się na coś? Bo ja chętnie poznam nową powieść Claudii Gray i Jennifer E. Smith :) Lokatorka i Bad Mommy też zapowiadają się świetnie, irytuje mnie tylko to wciskanie polskiego tłumaczenia tytułu w przypadku drugiej książki – jakby polscy czytelnicy byli totalnymi debilami i nie umieli przetłumaczyć sobie tak prostych słów xD