"Moja siostra mieszka na kominku" Annabel Pitcher

„Od tamtego wydarzenia dziesięcioletni Jamie nie płakał ani razu. 

Chłopiec wie, że powinien – przecież Jasmine płakała, i mama, a tacie zdarza się to do dziś. Roger wprawdzie nie uronił ani jednej łzy, ale to w końcu kot, poza tym nie znał Rose aż tak dobrze.

Wszyscy dookoła zapewniali, że czas leczy rany, tylko że to jedno z tych kłamstw powtarzanych przez dorosłych, gdy nie wiedzą, co powiedzieć. Minęło już pięć lat, a jest jeszcze gorzej: tata wciąż pije, mama zniknęła, a Jamie został z pytaniami, na które sam musi sobie odpowiedzieć.

Ta historia to właśnie jego opowieść. To niewyobrażalnie prawdziwa i wzruszająca relacja z wysiłków małego chłopca, próbującego zrozumieć tragedię, która rozbiła jego rodzinę.”

Są takie książki, które pozostawiają w czytelniku trwały ślad – cząstkę historii, która zakorzenia się głęboko w sercu i choć wydaje się, że jej tam nie ma, ona wciąż jest i daje o sobie znać w najmniej spodziewanych momentach. Dokładnie tak się czuję po lekturze Moja siostra mieszka na kominku. Choć książkę tę przeczytałam wiele tygodni temu, wciąż żywa jest we mnie historia Jamiego, który opowiada o rozpadzie swojej rodziny po tragicznej śmierci jego siostrzyczki. Nie ukrywam, że bałam się tej książki – naprawdę! Po wielu opiniach innych czytelników, którzy podkreślali smutny wydźwięk powieści Annabel Pitcher, nie wiedziałam, jak odbiorę tę historię. Ale w końcu zaryzykowałam i nie żałuję ani minuty spędzonej z tą lekturą!

Opis wydawcy zgrabnie nakreśla sytuację głównego bohatera i dzięki temu możemy się od razu domyślić, że to nie będzie lekka lektura. Opowieść została przedstawiona z puntu widzenia Jamiego, w narracji pierwszoosobowej. Język dziesięcioletniego chłopca  jest płynny, lekki  i zaskakująco – ja na takiego malucha – dojrzały, a jednak odnajdziemy w nim też typową dla jego młodego wieku naiwność i świeżość spojrzenia. Jego sposób opowiadania wciąga odbiorcę w historię, wzbudzając różne emocje. Powieść została okraszona wieloma prostymi, ale niezwykle życiowymi cytatami, które podkreślają uniwersalny charakter książki i jeszcze mocniej splatają czytelnika z tym, co chce mu przekazać narrator. Z jednej strony widzimy jego zmagania z codziennością, bezradność wobec sytuacji w domu i dziecięcą naiwność, a z drugiej czujemy niezwykły ciężar tej historii i wiemy, że finał opowieści będzie trudny do przełknięcia.

„Ciężko jest pozwolić komuś odejść”.

Muszę przyznać, że na początku poznawania historii Jamiego byłam troszkę zdezorientowana – choć książkę czytało się dobrze i szybko, to jednak momentami zastanawiało mnie, co w niej takiego niezwykłego. Wszak to tak naprawdę kolejna historia o tym, jak niesprawiedliwa i okrutna jest śmierć dziecka i jak ta strata może wpłynąć na życie całej rodziny. A jednak w pewnym momencie coś mnie poruszyło i pojęłam, że choć opowieści o podobnej tematyce nie brakuje, to Moja siostra mieszka na kominku wyróżnia się na ich tle niezwykle mocno. Opowieść Jamiego wzruszyła mnie dogłębnie, totalnie rozbiła emocjonalnie i na długo po lekturze nie dawała spokoju! Nagle pojęłam tajemnicę tej lektury, jej prawdziwą moc i siłę zawartą w prostych, ale pełnych treści słowach małego chłopca. I wiedziałam już, że dzieło Annabel – tak piękne i smutne jednocześnie – zostanie ze mną już na zawsze.

„Kochał ją za bardzo, żeby móc się pożegnać”.

Moja siostra mieszka na kominku to doskonały debiut Annabel Pitcher i jednocześnie jedna z najlepszych premier ubiegłego roku, którą miałam okazję poznać. To piękna, szczera historia dziecka, które po prostu chciało mieć normalną, kochającą się rodzinę. Dziecka, które było za małe, by zrozumieć tragedię, jaka spadła na jego rodzinę. Ta historia pokazuje, że czasem zbyt długo i żarliwie pielęgnowana żałoba zmienia się w obsesję, a towarzyszący jej smutek niszczy wszelką radość w życiu i sprawia, że zapomina się o tych, którzy są tuż obok. I choć nie odnajdziemy w historii Jamiego recepty na ujarzmienie śmierci ani zasad, jak postępować w obliczu tragedii, to z całą pewnością znajdziemy w niej uniwersalne przesłanie i paletę najróżniejszych emocji, które potrafią obezwładnić czytelnika. Szczerze polecam!

Książka otrzymuje ocenę 5+/6!

Original: My Sister Lives on the Mantelpiece

Wydawca: Papierowy Księżyc

Data wydania: 8.08.2013

Ilość stron: 288

* cytaty pochodzą ze str. 258 

Za książkę dziękuję wydawnictwu Papierowy Księżyc.