"Mroczna toń" Tricia Rayburn

TRZECI TOM SYRENY

 

„Vanessa nie wie, jak przetrwać jako syrena. Kiedy wraca do nadmorskiego miasteczka na letnie wakacje, wszystko dookoła przypomina jej o byłym chłopaku, Simonie.
Wciąż go kocha i gotowa jest zrobić wszystko, aby naprawić dawne błędy. Czy powinna jednak pozwolić Simonowi zbliżyć się do siebie, skoro teraz może mu zadać tylko ból? Czy Simon odwzajemni jej uczucie, jeśli pozna straszliwą prawdę?
Vanessa musi podążać za swoją syrenią naturą, niezależnie od ofiar…”

Vanessa Sands wraz z rodzicami ponownie wyjeżdża na wakacje do Winter Harbor, gdzie wszystko się zaczęło. Bohaterka potrzebuje czasu, by pomyśleć o przyszłości, bowiem odkąd dowiedziała się o swojej prawdziwej naturze, nic nie jest takie samo – między innymi straciła ukochanego, który nie był w stanie znieść dziwnych zachowań dziewczyny. Okazuje się jednak, że Simon jest w miasteczku. Czy Vanessa zdecyduje się odzyskać jego zaufanie? Czy Simon będzie chciał zacząć od nowa, pomimo tego, kim dziewczyna się stała? Tymczasem w Winter Harbor zaczynają się dziać dziwne rzeczy – ktoś śledzi Vanessę, po okolicy rozchodzą się plotki o stworzeniach z głębin oceanu, aż w końcu w tajemniczych okolicznościach ginie młoda dziewczyna. Vanessie nie daje spokoju jedno pytanie – czy ONE wróciły?

Mroczna toń Trici Rayburn to długo oczekiwana, finałowa część trylogii Syreny, wydana nakładem wydawnictwa Dolnośląskiego. Zakochana w pierwszej części serii, z lekkim niepokojem wyczekiwałam ostatniego tomu, gdyż – co tu ukrywać – sequel (Głębia) mocno mnie rozczarował. Okazało się jednak, że pani Rayburn potrafi zaskakiwać, przygotowując dla swoich fanów zgrabne zwieńczenie historii o Vanessie Sands i niebezpiecznych syrenach.

Ostatni tom serii obfituje w kolejne zaskakujące wydarzenia, nie brakuje w nim zagadek do rozwiązania, wątku miłosnego oraz wartkiej akcji. Narracja pierwszoosobowa z punktu widzenia Vanessy ponownie wciąga odbiorcę w mroczną historię, w której teraźniejszość łączy się z opowieściami o morskich stworzeniach rodem ze starożytnych mitów. Tym razem jednak autorka skupia się przede wszystkim na rozwiązaniu wewnętrznych dylematów głównej bohaterki, natomiast intryga, zagadki i niebezpieczeństwo są jedynie dodatkiem, który ma za zadanie pociągnąć czytelnika głębiej w wir wydarzeń i jednocześnie pomóc Vanessie podjąć konkretne decyzje. Opowieść zaczyna się od przyjazdu do Winter Harbor, gdzie cała seria tak naprawdę ma swój początek – to tu wszystko się zaczęło i tu musi się skończyć. Historia Vanessy zatacza pełne koło, a bohaterka staje przed trudnymi wyborami, które mogą zadecydować nie tylko o jej przyszłości, ale także o życiu jej bliskich.

Myślę, że dylematy Vanessy – choć bardzo istotne i na pewno warte opisania – przesłaniają jednak wiele innych wątków, które nadają powieści Tricii specyficznego klimatu. Oczywiście nie jest to już ten sam klimat, co w przypadku tomu pierwszego, gdzie groza i poczucie niepewności biło z każdej strony powieści, a czytelnik z niecierpliwością kartkował książkę w poszukiwaniu odpowiedzi na dręczące go pytania, lecz na pewno przy lekturze Mrocznej toni nie można mówić o nudzie. Muszę jednak zauważyć, że intryga i kryminalna zagadka naprawdę miały niesamowity potencjał i rozwiązanie wszystkich problemów mogło być bardzo satysfakcjonujące, gdyby nie fakt, że autorka zdecydowała się na najprostsze rozwiązanie. Osobiście miałam najróżniejsze przypuszczenia co do prześladowcy i finału, a wyszło... zwyczajnie. I na dokładkę w kulminacyjnym momencie akcja potoczyła się niestety zbyt szybko.

W ostatecznym rozrachunku przyznaję jednak, że Mroczna toń mnie wciągnęła i spędziłam z tą lekturą miłe chwile. Wątek tajemniczego prześladowcy bardzo mnie zaintrygował, a i wybory Vanessy podniosły notowania tej serii w moich oczach. Mam tylko niejasne wrażenie, że dosyć „otwarte” zakończenie może być pretekstem do stworzenia kolejnej i kolejnej opowieści – nie jest to rozwiązanie do końca satysfakcjonujące, gdyż osobiście wolałabym radykalne decyzje i konkretne wyjaśnienie wszystkich napoczętych wątków, a przy tym zdecydowane zamknięcie historii. I nadal uważam, że tom pierwszy jest najlepszy – tej niesamowitej atmosfery autorka nie potrafiła już odtworzyć w kolejnych częściach opowieści. Czy to jednak przeszkadza w poznaniu dalszych przygód Vanessy? W żadnym razie – cieszę się, że miałam możliwość towarzyszyć bohaterce w jej zmaganiach i poznać finał pasjonującej historii, która w świeży i nowoczesny sposób ożywia starożytne mity. Dajcie się porwać w mroczne głębiny oceanów, zwabieni syrenim śpiewem. To będzie niezapomniana przygoda! Daję ocenę 4+/6.

Original: Dark Water

Wydawca: Dolnośląskie

Data wydania: 23.01.2013

Za możliwość poznania finału serii serdecznie dziękuję Grupie Publicat :)

Cała seria:

 Syrena | Głębia | Mroczna toń

I standardowo utwór, który towarzyszył mi przy lekturze każdej części Syreny :)