"The Hunger Games"

W ostatnim czasie prawdopodobnie nie było bardziej oczekiwanej premiery, niż ekranizacja bestsellerowej powieści Suzanne Collins – Igrzyska Śmierci. I szczerze przyznaję, że należałam do grupy tych osób, które śledziły (może nie fanatycznie, ale jednak) postępy na planie filmowym, szukając w sieci trailerów, fanowskich filmików, ścieżki dźwiękowej do każdego spotu (tak natrafiłam na projekt Sama Cushiona, o którym wspominałam TU). Moja miłość do powieści Suzanne tak mną zawładnęła, że postanowiłam nawet wytatuować sobie kosogłosa na ramieniu – teraz część tej historii będzie na zawsze ze mną. I uparcie tkwiłam w postanowieniu, że nie przeczytam żadnej przedpremierowej recenzji, by móc cieszyć się filmem w pełni, a nie przez pryzmat poznanych opinii. Więc przede wszystkim czekałam na ekranizację, bo cóż mi pozostało? I dziś oficjalnie ogłaszam, że naprawdę było warto!

Ponieważ nakreślanie fabuły filmu jest zbędne (osoby, które nie miały okazji jeszcze poznać książki i nie znają fabuły, odsyłam chociażby do strony filmweb), czas na moje własne spostrzeżenia. Najważniejszy wniosek i jednocześnie zaskoczenie, jakie nasuwa mi się od razu na myśl, to doskonale dobrani aktorzy – Jennifer Lawrence jako Katniss, Josh Hutcherson jako Peeta i Liam Hemsworth jako Gale (choć w tej części akurat za często się nie pojawiał) czy nawet Woody Harrelson jako Haymitch. Wszyscy pokazali, na co ich stać, od samego początku wzbudzając w widzu swoją grą niezwykłe emocje. Jennifer okazała się strzałem w dziesiątkę, gdyż wczucie się w buntowniczą i waleczną dziewczynę nie było dla niej problemem (nie wspominając o tym, że w dodatku jest naprawdę śliczna!), dzięki czemu rzeczywiście widziałam na ekranie moje własne wyobrażenie bohaterki z książki. Natomiast miałam ogromne obawy co do obsadzenia Josha w roli Peety – teraz wiem, że całkowicie niepotrzebne, bowiem Josh okazał się idealny! Od drugiej połowy filmu nie mogłam oderwać od niego spojrzenia, skradł moje serce swoją naturalnością i zniewalającym uśmiechem!

Fabuła filmu zasługuje na szczególną uwagę, bowiem trzyma się oryginału i większych odstępstw od powieści nie odnajdujemy. Niestety pominięto kilka istotnych scen, a niektóre były nieco skrócone i przez to bardzo spłaszczone  – sytuacje, które powinny wywoływać emocje, nie zawsze były dopracowane na sto procent. Jednak w kilku momentach zdarzyło mi się nawet zapłakać, zwłaszcza podczas osławionych w oficjalnym trailerze dożynek - to wydarzenie zostało pokazane znakomicie! Niestety druga co do emocjonującego wydźwięku scena (zgadnijcie, która) nieco mnie zawiodła – spodziewałam się ze swojej strony tony wykorzystanych chusteczek i pociągania nosem do końca seansu... Ogromnym minusem dla filmu jest niewątpliwie cenzura – z tego, co się orientuję, aby ekranizacja nadawała się do obejrzenia przez młodszą publiczność, wycięto i zredukowano sceny krwawych walk do minimum. Uważam, że takie ograniczenia zadziałały tylko na niekorzyść filmu – w sumie to przecież z założenia opowieść o okrucieństwie oraz walce na śmierć i życie w antyutopijnej rzeczywistości. Najwyraźniej jednak twórcy postawili na przychód z biletów – im mniej ograniczeń, tym więcej ludzi kupi bilet do kina i obejrzy, prawda? Modlę się, by jednak zlitowali się nad starszym widzem i przy edycji DVD dołączyli owe dodatkowe sceny...

Muzyka filmowa nie była żadnym zaskoczeniem – spodziewałam się świetnej ścieżki dźwiękowej i taką też otrzymałam. Podobnie, jak i cała oprawa dla przedstawionej historii okazała się niezwykle trafnym wyborem – piękne krajobrazy, wspaniałe przedstawienie zepsutego do szpiku kości Kapitolu i zapowiedź wydarzeń w kolejnej części, której premiera jest przewidziana na – uwaga – prawdopodobnie 22 listopada 2013 roku (takie info znalazłam na facebooku IŚ)! Nie ukrywam, że już nie mogę się doczekać!

Podsumowując – ekranizacja jest tworem udanym, prezentuje kawał dobrego kina ze świetnymi efektami specjalnymi i mrożącą krew w żyłach historią spod pióra pani Collins. Niemniej ma też wspomniane wcześniej niedociągnięcia wynikające przede wszystkim z faktu, że to wciąż TYLKO ekranizacja (do tego made by Hollywood!)  – a największą moc niepodważalnie zawsze będzie miała nasza wyobraźnia, która zbuduje sceny z powieści tysiąc razy bardziej dokładnie, niż film. Natomiast co do porównywania Igrzysk Śmierci z ekranizacją Zmierzchu, to jedynym podobieństwem, jaki tu dostrzegam, może być nieuchronne nadejście mody na powieści Collins – gdy Zmierzch trafił do kin, Meyer stała się bardzo popularna. Teraz dokładnie tak samo będzie z twórczością Suzanne (oraz powieściami antyutopijnymi, które powoli opanowują rynek wydawniczy). Ufam jednak, że Igrzyska osiągną wszelkie możliwe rekordy oglądalności – już teraz wiadomo, że film pobił rekord pod względem sprzedanych w ciągu jednego dnia biletów, którym do tej pory szczyciła się ekranizacja Zaćmienia! (źródło TU)

Szczerze przyznam, że film Gary'ego Rossa wywołał we mnie spore emocje – już od pierwszych scen serce waliło mi jak oszalałe i nie mogłam opanować strachu przed kolejnymi wydarzeniami, choć przecież znam powieść na pamięć! W dodatku zauroczył mnie jeden z  aktorów (ten na zdjęciu obok :P), co w dużej mierze (choć to nie jest jedynie zasługa Peety!) wzmogło mój apetyt na powtórną przygodę z bohaterami (iść na Igrzyska tylko raz to w zasadzie nie tyle grzech, co tortura!). Dlatego też gorąco polecam ekranizację wszystkim fanom powieści Suzanne Collins, a także tym osobom, które z dziełem nie miały jeszcze styczności – chociaż w tym przypadku proponowałabym chociaż przejrzeć informacje o fabule książki, bo bez podstawowych informacji prawdopodobnie będzie ciężko zrozumieć wszystkie sceny. Przymykam oko na niedociągnięcia i braki, dając ocenę 5/6 i z niecierpliwością oczekując na ciąg dalszy przygód Katniss i Peety!


Premiera: 22 marca 2012 (świat), 23 marca 2012 (Polska)

Obsada
Oraz trzy trailery: