"Maria Antonina. Z pałacu na szafot" Juliet Grey

„Trzeci tom trylogii o Marii Antoninie, pochodzącej z Austrii królowej Francji, żonie Ludwika XVI.

Portret najsłynniejszej i otoczonej najczarniejszą legendą władczyni Francji, jednej z najtragiczniejszych postaci kobiecych w historii Europy.

Wersal 1789 rok. Kiedy wzbierająca rebelia dociera do bram pałacu, w spokojnie płynące, dostatnie życie Marii Antoniny wdziera się gwałt i przemoc. Jej dawniej lojalni poddani dążą do obalenia monarchii, więc dziedzicom korony francuskiej grozi śmiertelne niebezpieczeństwo.

Po wymuszonej przeprowadzce do pałacu Tuileries rodzina królewska żyją w oku rewolucyjnego cyklonu. Zewsząd otaczają ją wrogowie, a sojuszników pozostała zaledwie garstka. Choć większość gróźb politycznych wymierzona jest bezpośrednio w królową, Maria Antonina nie przestaje być lojalną żoną i matką, wiernie stojącą u boku swojego męża, Ludwika XVI, ze wszystkich sił chroniącą dzieci. W tajemnicy przed nieprzyjaciółmi szuka sposobów wydostania rodziny ze szponów rebeliantów, wkrótce przekonuje się jednak, że przed niebezpieczeństwem nie ma ucieczki i że żadne z nich nie uniknie straszliwego losu.

O to, czy Maria Antonina była przyjacielem czy wrogiem francuskiego ludu, historycy będą spierać się nadal. Grey ukazała kontrowersyjną królową jako osobę pełną wdzięku i ludzkich uczuć.”

Nadeszły mroczne czasy dla dynastii Burbonów – oto Francję ogarnia szał rewolucji, a nienawiść ludu wymierzona jest w królową, Marię Antoninę. Ludwik XVI mimo niebezpieczeństwa i gróźb, nie chce przelewu krwi i stanowczo odmawia wkroczenia wojsk do Wersalu. Rodzina królewska musi opuścić pałac i udać się do Paryża, aby pod bacznym okiem strażników planować dalsze działania. Wkrótce odkrywają jednak, że zewsząd otaczają ich wrogowie i zdrajcy. Chwile względnego bezpieczeństwa okazują się złudne, a monarchowie zostają poddani próbom charakterów i odwagi. I powoli zaczynają zdawać sobie sprawę z tego, że nie ma już dla nich ratunku…

Maria Antonina. Z pałacu na szafot to już ostatnia część serii autorstwa amerykańskiej pisarki – Juliet Grey. W swojej trylogii autorka przybliża czytelnikom postać Marii Antoniny, do dziś uznawanej za królową kontrowersyjną i owianą tajemnicą. Po lekturze drugiej części serii odczuwałam wobec Antoniny sporą niechęć – niewątpliwie austriacka arcyksiężniczka nie należała do najrozważniejszych, a jej rozrzutność i umiłowanie do przerysowanego wręcz bogactwa szybko doprowadziły ją do trudnej sytuacji, jednocześnie pogrążając lud francuski w niezadowoleniu. Nie sądziłam jednak, że historia, którą Juliet zaserwowała w trzeciej części trylogii, tak bardzo mną wstrząśnie i odmieni moje podejście do Marii Antoniny. Nagle zamiast kapryśnej, denerwującej lalki zobaczyłam w Antoninie oddaną matkę i żonę, która walczyła o bezpieczeństwo swoich najbliższych. A dzięki pierwszoosobowej narracji z punktu widzenia Antoniny, jeszcze lepiej mogłam zrozumieć i poczuć emocje głównej bohaterki, którą los tak bardzo doświadczył i zmusił do przeżywania wielu strasznych chwil.

Juliet Grey poświęciła 5 lat życia na przestudiowanie prawdopodobnie wszystkich dostępnych materiałów źródłowych mówiących o Marii Antoninie i jej bliskich. Dzięki temu powieść Juliet nabrała niesamowitego wydźwięku – w moim odczuciu to doskonały przykład dobrze skonstruowanej powieści historycznej, choć przy wielu wątkach możemy mówić o fikcji literackiej. Historia przedstawiona oczami królowej Francji, zwłaszcza w tym ostatnim tomie, nabrała dramatycznego wydźwięku, co nie pozostawia czytelnika obojętnym. Atutem ostatniego tomu jest także dodatek od autorki, w którym Juliet opowiada nie tylko o swojej pracy nad trylogią, ale także – powołując się na źródła historyczne – przytacza dalsze losy osób związanych z królową Francji.

Maria Antonina. Z pałacu na szafot to wstrząsający obraz ostatnich lat życia Ludwika XVI i jego małżonki oraz bliskich przyjaciół. To pełna brutalności, zdrad i okrucieństwa opowieść o krwawej rewolucji, która na zawsze odmieniła oblicze Francji. Ale to także historia kobiety, która ponad wszystko pragnęła bezpieczeństwa dla swoich najbliższych. Nie ukrywam, że o niektórych okropieństwach, jakich dopuszczali się Francuzi względem swoich władców, aż trudno było czytać. Nie ukrywam również, że historia ta bardzo mną wstrząsnęła i wywołała wiele emocji. Ba! Przy zakończeniu miałam absolutnie ściśnięte ze strachu i smutku gardło, czego się zupełnie nie spodziewałam. Do ostatniego słowa powstrzymywałam łzy, których w końcu nie mogłam już zatrzymać. Historia Marii Antoniny mnie po prostu poraziła. I sprawiła, że zupełnie inaczej spojrzałam na tę nieszczęsną kobietę, która, pomimo swoich błędów i niezbyt udanego panowania, nie zasłużyła na tak straszny los. Ostatni tom trylogii otrzymuje ode mnie w pełni zasłużoną ocenę 5+/6. Jestem skłonna stwierdzić nawet, że to najlepsza część serii! Szczerze polecam!

Original: Confessions of Marie Antoinette

Wydawca: Bukowy Las

Data wydania: 20.06.2014

Ilość stron: 400

Za książkę dziękuję wydawnictwu Bukowy Las :)

Moje recenzje poprzednich tomów:
#1 Maria Antonina. Z Wiednia do Wersalu
#2 Maria Antonina. W Wersalu i Petit Trianon