"Dziennik Bridget Jones" Helen Fielding

„Dziennik Bridget Jones to jedna z najważniejszych książek lat 90. 
Ta fenomenalna powieść w oryginalny, zabawny sposób opowiada o życiu współczesnej niezamężnej młodej kobiety. Bridget jest daleka od ideału, ale ciepła, uczciwa i ludzka, a to liczy się bardziej niż sylwetka modelki i udana kariera zawodowa. Dlatego przypadła do serca milionom czytelniczek na całym świecie.”

„Przekomiczna książka. Nawet mężczyźni będą się śmiać.” – Salman Rushdie

Moje pierwsze spotkanie z Dziennikiem Bridget Jones miało miejsce wiele lat temu za sprawą ekranizacji z Renee Zellweger w roli głównej. Film bardzo mi się spodobał i od tamtej chwili wracałam do niego (oraz do jego sequelu – W pogoni za rozumem) wielokrotnie, zwłaszcza w tych gorszych dniach, gdy potrzebowałam czegoś na odstresowanie. W końcu postanowiłam więc sięgnąć po literacki pierwowzór – powieść Helen Fielding z 1996 roku. Nie ukrywam, że opinie o tym tytule są tak skrajnie różne, że sięgając po książkę, obawiałam się literackiej katastrofy. Na szczęście niepotrzebnie.

źródło

Bridget to kobieta nieidealna – bezskutecznie walczy ze swoimi słabościami, nierzadko potrafi się wygłupić, brakuje jej zdrowego rozsądku, a przede wszystkim nie ma szczęścia do facetów. Ponadto ma trzydzieści lat na karku, zmarnowaną karierę, a jej najlepszymi przyjaciółmi i zarazem wrogami numer jeden są papierosy, alkohol i oczywiście kaloryczne jedzenie. Mogłoby się więc wydawać, że Bridget jest całkowicie nieciekawa i nikt jej nie polubi. Nic podobnego! Z tą niedoskonałą, lecz szalenie ludzką kobietą utożsamia się naprawdę ogromna ilość pań na całym świecie. Ja także odnajduję w Bridget kawałek siebie i właśnie to sprawiło, że o jej przygodach czytałam z zainteresowaniem.

Powieść Helen Fielding to pamiętnik Bridget, w którym bohaterka opisuje swoje dni, zawsze zaczynając od aktualnej wagi, ilości wypalonych papierosów i wypitych jednostek alkoholu. Akcja dziennika rozgrywa się na przestrzeni jednego roku, a każdy rozdział to kolejny miesiąc – zaczynając od Nowego Roku. Muszę przyznać, że niektóre momenty mnie trochę irytowały – miałam dosyć tego ciągłego użalania się nad swoją wagą i ilością zjedzonych kalorii. Mimo to historia naprawdę mnie wciągnęła, a pierwszoosobowa narracja i lekki język pozwoliły mi bliżej poznać główną bohaterkę i się z nią zaprzyjaźnić. 

Jestem zwolenniczką zasady „najpierw książka, potem film”, jednak tu cieszę się, że ekranizację poznałam przed lekturą, bowiem czytając kolejne rozdziały powieści miałam przed oczami kadry z filmu – każdą scenę z książki mogłam sobie wyobrazić, a książkowa Bridget oczywiście otrzymała w mojej wyobraźni twarz Renee Zellweger. Ciekawostką jest fakt, iż w książce pojawiają się przemyślenia bohaterki na temat Hugh Granta i Colina Firtha (grającego pana Darcy w serialowej wersji Dumy i uprzedzenia, którą Bridget bardzo lubi). To właśnie ta dwójka aktorów została później wybrana na potrzeby ekranizacji Dziennika do ról amantów kręcących się wokół panny Jones. Sama Helen Fielding nie ukrywa, że tworząc historię Bridget, inspirowała się powieścią Jane Austen. Rzeczywiście widać podobieństwa.

Dziennik Bridget Jones to sztandarowy przykład literatury chick-lit, czyli książek dla kobiet pisanych przez kobiety. To lekka, pełna humoru, niewymagająca i szalenie babska historia o zwyczajnej dziewczynie poszukującej swojego miejsca na świecie. To powieść, która naprawdę mnie wciągnęła i – mimo irytujących momentów – pozwoliła się odstresować i na chwilę zapomnieć o własnych problemach. Szczerze polubiłam szaloną i może nieco głupiutką Bridget i myślę, że jeszcze nie raz wrócę do lektury jej dziennika. Chętnie sięgnę też po kontynuację, bowiem seria liczy trzy tomy – drugi to W pogoni za rozumiem z 1999 roku, a trzeci to Szalejąc za facetem z 2014 roku. Szczerze polecam tę historię osobom, które poszukują przyjemnej lektury i nie wymagają od popowej książki niczego więcej poza dobrą zabawą. Daję ocenę dobrą z plusem.

Original: Bridget Jones's Diary
Wydawca: Świat Książki
Data wydania: 2000
Ilość stron: 235
Ocena 4+/6

Książka bierze udział w wyzwaniach:

Książkowe wyzwanie 2015 – punkt Więcej niż 215 stron

oraz

Książki, które muszę przeczytać w 2015 roku

Na koniec trailer ekranizacji: