"North & South" reż. Brian Percival (miniserial BBC, 2004)

"Margaret Hale (Daniela Denby-Ashe) dorasta w komfortowych warunkach w rolniczej południowej Anglii. Ale kiedy jej ojciec, pastor Richard Hale (Tim Pigott-Smith), niespodziewanie opuszcza Kościół z pobudek sumienia, przenosi całą rodzinę: słabowitą żonę Marię (Lesley Manville) i służącą Dixon (Pauline Quirke) do miasta przemysłowej północy - Milton. Margaret i jej rodzina wystawiona jest na poważny kulturowy szok. Od razu po przybyciu do Milton społeczne koszty rewolucji przemysłowej są dla dziewczyny jasno widoczne. Toteż panna Hale zaczyna darzyć miasto i jego mieszkańców sporą niechęcią. Jednym z nich jest John Thornton (Richard Armitage), właściciel zakładu przemysłu bawełnianego. Margaret postrzega go jako uosobienie wszystkiego, czego nie znosi w północy Anglii. Jakkolwiek losy Margaret i Johna wyglądają na splecione.."

(źródło opisu – filmweb.pl)

Piękna Margaret wraz z rodzicami i służącą przenoszą się ze spokojnego, angielskiego Południa na północ kraju – do Milton. To wiecznie szare, hałaśliwe miasto nie jest jednak wymarzonym miejscem dla kobiety, która wychowała się w komforcie i spokoju, lecz Margaret nie należy do panien słabych. Wkrótce kobieta poznaje ludzi z klasy robotniczej i z kilkoma się nawet zaprzyjaźnia. Tymczasem zaskakujące i niezbyt przyjemne spotkanie z przemysłowcem i właścicielem fabryki bawełny – Johnem Thorntonem – niespodziewanie odmienia życie bohaterki...

Szczerze mówiąc nie czuję się kompetentna w ocenianiu filmów, dlatego też ta notka będzie dosyć luźnym zbiorem moich spostrzeżeń dotyczących miniserialu BBC, który ostatnio miałam okazję obejrzeć. Film jest dla mnie odskocznią, odpoczynkiem w chwilach, gdy nie mam ochoty na książkę (choć są to sytuacje sporadyczne). Kiedy więc postanowiłam sięgnąć po czteroodcinkowy serial Północ Południe, nie sądziłam, że adaptacja ta wywoła we mnie taką mieszaninę odczuć!

Północ Południe to XIX-wieczna powieść autorstwa Elizabeth Gaskell, której jeszcze nie miałam okazji przeczytać, ale niewątpliwie uczynię to już niebawem. Historia młodej, pięknej i odważnej panny Margaret Hale rozbudziła we mnie tęsknotę za minionymi czasami, za codziennością życia dam i gentlemanów, za światem, którego nigdy nie będzie dane nam doświadczyć. Uczucia te znacząco wpłynęły na mój odbiór dzieła, bowiem film ten przeżywałam zaskakująco mocno!

Choć nie miałam okazji jeszcze poznać treści książki, uważam, że do ról Margaret i Johna wybrano wspaniałych aktorów. Zarówno Daniela Denby-Ashe jak i Richard Armitage doskonale się spisali – w kreację odgrywanych przez siebie postaci włożyli wiele pracy i zaangażowania. Obserwując ich spotkania, ich wzajemny stosunek do siebie i ich problemy, którym musieli stawić czoła, widzę przede wszystkim szeroką i pełną różnorodności paletę uczuć – oschły i nieprzystępny Thornton oraz niezależna i odważna panna Hale to bohaterowie, których nie sposób nie polubić!

Na szczególną uwagę zasługuje ścieżka dźwiękowa, która w moim przypadku bardzo zagrała na emocjach – delikatna, ale nie pozbawiona pewnej melancholii i smutku, jeszcze głębiej wciągnęła mnie w rozgrywające się na ekranie wydarzenia. Myślę, że ta odpowiednio dobrana muzyka miała spotęgować dramatyzm wydarzeń. W dodatku każdy z odcinków kończy się w kulminacyjnym momencie, przez co powoduje w widzu poczucie tęsknoty i głodu historii. Osobiście przyznaję, że pod koniec pierwszego odcinka byłam w prawdziwej rozsypce. Sławne słowa głównej bohaterki: „Chyba wiem, jak wygląda piekło. Jest białe. Śnieżnobiałe” sprawiły, że wpadłam w rozpacz i ten rzewny stan ducha nie opuszczał mnie aż do końca adaptacji. A nadmienię, że wszystkie cztery części obejrzałam za jednym zamachem – nie mogłam oderwać się od ekranu!

Uwielbiam filmy tego rodzaju – przyznaję się otwarcie do popełnienia "zbrodni". A jest nią niewątpliwie oddanie serca bohaterom tej ekranizacji – ogromnie polubiłam piękną, odważną Margaret, zazdroszcząc jej jednocześnie tak wielu rzeczy, a także zakochałam się w nieprzystępnym, lecz szalenie przystojnym Johnie Thorntonie – wobec tego typu mężczyzn nie potrafię być obojętna (tak, zarówno Thornton, jak i bohater Perswazji – Frederick Wentworth, to w tym momencie moi ulubieni bohaterowie ekranizacji XIX-wiecznych powieści – nie tylko niezwykła uroda aktorów ma w tym swoją zasługę, lecz także osobowość postaci, w które się wcielili – tajemniczych, uwodzicielskich i odpowiedzialnych gentlemanów, których obecność daje kobiecie niewyobrażalne oparcie i poczucie bezpieczeństwa). Drogie Panie, ten film będzie idealny dla każdej romantyczki, która uwielbia historie rozgrywające się w połowie XIX wieku w Anglii. Przy serialu BBC spędzicie niewątpliwie miło czas, oddając się na cztery godziny całkowitemu zapomnieniu. Myślę, że warto zaopatrzyć się także w chusteczki – historia niesie z sobą wiele smutku, choć wzruszeń również nie zabraknie. Tak więc szczerze polecam!

Daniela Denby-Ashe jako Margaret Hale

Richard Armitage jako John Thornton

Strona filmu → TU
Najpiękniejszy utwór (moim zdaniem) ze ścieżki dźwiękowej? → TU

Oficjalny trailer :)